Roero

Roero is een klein DOCG-wijndistrict in de heuvels van Piemonte, in het noordwesten van Italië. Het staat vooral bekend om zijn verfrissende witte wijnen gemaakt van Arneis. Het gebied dankt zijn naam aan de familie Roero, machtige bankiers die hier in de middeleeuwen zeer invloedrijk waren.

De klassieke Roero Bianco moet minimaal 95 procent van de druif Arneis bevatten. De wijn is droog en knapperig, met bloesemachtige aroma’s aangevuld met aroma’s van verse peer en abrikoos, en een nuance van hazelnoot.

Naast Gavi is het een van de meest gewaardeerde witte wijnen van Piemonte. Voor zowel rood als wit mag elke variëteit of variëteiten (van de juiste kleur) die in Piemonte zijn toegestaan, gebruikt om de resterende vijf procent aan te vullen.

Arneis heeft hier echter niet altijd zo’n aanzien gehad. Het ras had de reputatie moeilijk te kweken te zijn. De naam is eigenlijk een Piemontese dialectische term die zich ruwweg vertaalt als “klein boefje”. Traditioneel zijn Arneis-wijnstokken naast Nebbiolo-wijnstokken geplant. Dit grotendeels als een vorm van bescherming – de sterkere geur van de Arneis-druiven leidde hongerige vogels en insecten weg van de meer gewaardeerde Nebbiolo.

Deze van de Nebbiolo gemaakte en niet zo vaak voorkomende Roero Rosso-wijn kenmerkt zich door kruidige aroma’s van zwarte bosvruchten en sappige, zure kersen. Medium-bodied en relatief hierdoor veel tannines. Minder gestructureerd (en minder rijp) dan de wijnen van de nabijgelegen Barolo en Barbaresco.

Groeizone

De officiële wijnbouwzone van Roero ligt aan de noordelijke oever van de rivier de Tanaro, tegenover de stad Alba. Het volgt het pad van de rivier ongeveer 25 kilometer (15 mijl), tussen de stad Bra en het dorp Govone, dat de oostelijke rand van de provincie Cuneo markeert. Daarachter ligt de provincie Asti en de verschillende d’Asti-wijnbenamingen (zie Asti).

Andere wijnen die men in het district produceert, zijn onder meer: ​​de fruitige, pittige Barbera d’Alba; de zachte, ronde Dolcetto di Diano d’Alba; en de zoete, sprankelende Moscato d’Asti.

Groeiomstandigheden

Het glooiende, heuvelachtige, met wijngaarden omzoomde landschap lijkt hier op het eerste gezicht typisch “Piemonte”. Echter, er zijn subtiele en belangrijke verschillen. De strak golvende, koepelachtige heuvels hier zijn zichtbaar (en geologisch) te onderscheiden van de meer bergkamachtige heuvels van het Langhe-district net naar het zuiden.

Roero’s op Arneis gebaseerde witte wijnen zijn het lekkerst wanneer ze zijn gemaakt van de koelere, op het noorden gerichte hellingen van het gebied. Op deze locaties zijn de druiven beschut tegen de harde middagzon, waardoor ze gelijkmatiger kunnen rijpen en een volledige aromatische complexiteit kunnen ontwikkelen zonder hun verfrissende zuurgraad te verliezen.

Traditioneel voegde men een scheutje Arneis aan Nebbiolo-wijnen toe om ze te ‘liften’ en hun harde tannines te verzachten. Het was deze traditie die ertoe leidde dat de variëteit bekend werd als Nebbiolo Blanco (“witte Nebbiolo”). De twee variëteiten zijn niet direct verwant.

De beste Nebbiolo-wijnen die hier worden gemaakt, komen van steile, zanderige hellingen op het zuiden. Dit omdat de variëteit veel warmte en zonlicht nodig heeft om zijn overvloedige tannines te laten rijpen.